تأثیر 12 هفته تمرین هوازی ترکیبی بر سطوح سرمی گاماگلوتامیل ترانسفراز کبدی و شاخص های قندی زنان دیابتی میانسال

مقدمه: هپاتوپاتی دیابتی به عنوان یک ضایعه بسیار مهم توسط دانشمندان متعددی مورد بررسی قرار گرفته است که اخیراً نقش تمرینات ورزشی منظم در پیشگیری از آن مطرح شده است. از این ‌رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرینات هوازی ترکیبی بر میزان گاماگلوتامیل ترانسفراز (GGT) کبدی و برخی شاخص‌های گلیسمی (انسولین، مقاومت به انسولین، گلوکز ناشتا و دو ساعته) سرم زنان میانسال دیابتی انجام شد. روش‌کار: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1392 بر روی 30 نفر از زنان بیمار دیابتی نوع دو در شهرستان بهبهان انجام شد. افراد به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و تجربی تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه‌های تجربی 12 هفته (3 روز در هفته با شدت 70-55% حداکثر ضربان قلب و 50-35 دقیقه در هر جلسه) تمرین کردند. در ابتدای دوره و 48 ساعت پس از دوره پژوهش نمونه‌های خون جهت اندازه‌گیری GGT، انسولین، مقاومت به انسولین، گلوکز ناشتا و دو ساعته گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار  SPSS(نسخه 18) و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، تی مستقل و لون انجام شد. میزان p کمتر یا مساوی 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: 12 هفته تمرین هوازی بر سطح انسولین سرم آزمودنی‌ها تأثیر معناداری نداشت (05/0≤p)، در صورتی که بر GGT، مقاومت به انسولین، گلوکز ناشتا و گلوکز دو ساعته آزمودنی‌ها تأثیر معناداری داشت (05/0≥p). نتیجه‌گیری: در بیماران دیابتی نوع دو تمرین هوازی می‌تواند باعث کاهش مقاومت به انسولین شود و همچنین میزان آنزیم کبدی GGT که مشخصه آسیب سلولی کبدی است نیز به دنبال کاهش مقاومت به انسولین و گلوکز خون کاهش می‌یابد که نشانه بهبود نسبی وضعیت کبد در زنان دیابتی نوع دو است.